| Nawigacja |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Mimo ogromnego wzrostu znaczenia aerodynamiki, silnik wciąż jest elementem poddanym największym obciążeniom podczas wyścigu. Na początku istnienia Formuły 1, w latach '50 silniki osiągały 100 KM z 1 litra pojemności silnika. Stosunek ten rósł stopniowo do momentu pojawienia się jednostek doładowanych o pojemności 1,5 litra, które osiągały moc powyżej 750 KM. Wraz z rosnącymi ograniczeniami narzuconymi przez regulamin teoretyczna moc silników malała, jednak konstruktorzy odpowiedzialni za jednostki napędowe nadrabiali wprowadzane ograniczenia.
W roku 2005 – ostatnim roku silników 3 litrowych V10 - z jednego litra pojemności uzyskiwano ponad 300 KM. Rok 2006 przyniósł nowe zmiany regulaminu, wprowadzając jednostki 2,4 litrowe V8, których moc spadła w stosunku do silników z 2005 roku o około 20%. Silniki 2,4 V8 używane są obecnie w Formule 1.
Regulamin na sezon 2009 wprowadził nowe restrykcje ograniczające moc silników. Redukcji poddane zostały obroty silnika – z 21 w 2006 do 18 tys. obr/min. Silnik wydziela ok. 1758 kW ciepła, które musi być odprowadzone do atmosfery poprzez radiatory, umieszczone po bokach samochodu. Przez radiatory przepływa około 650 litrów powietrza na minutę.
Wraz z końcem sezonu 2006 FIA „zamroziła” prace nad jednostkami napędowymi. „Zamrożenie”, czyli wstrzymanie prac nad silnikami ma trwać nawet do 2017 r.
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
12444 odwiedzający (26768 wejścia) |
|
|
|
|
|
|
|
