| Nawigacja |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Samochody Formuły 1 wyposażone są w hamulce tarczowe, które podczas hamowania są ściskane dwoma klockami hamulcowymi. W ten sposób energia kinetyczna zamieniana jest na ogromne ilości ciepła i światła (podczas hamowania widoczne są rozgrzane, żółte tarcze).
Zbyt mocne hamowanie powoduje blokowanie kół i utratę przyczepności, więc umiejętność odpowiedniego panowania nad pedałem hamulca jest jedną z ważniejszych umiejętności kierowcy wyścigowego.
Bolidy Formuły 1 są o wiele bardziej zaawansowane pod względem materiałów od zwykłych samochodów. Tarcze hamulcowe zbudowane są z włókien węglowych, dzięki czemu ich waga oscyluje w okolicach 1,5 kg (dla porównania stalowe tarcze tego samego rozmiaru ważą 3 kg)
Również pod względem osiągów w strefie drogi hamowania znacznie przewyższają cywilne samochody. Samochodów F1 potrzebuje mniej dystansu, aby zatrzymać się z prędkości 160 km/h, niż zwykły samochód ze 100 km/h. Aby wyścigi nie straciły na atrakcyjności, regulamin zabrania dalszego rozwoju tego elementu samochodu – w przeciwnym razie wyprzedzanie stałoby się jeszcze trudniejsze.
Od 2009 roku zespoły mają możliwość odzyskania energii wytracanej podczas hamowania za pomocą systemu KERS.
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
12448 odwiedzający (26773 wejścia) |
|
|
|
|
|
|
|
